oude kasteelomheining
De kasteelmuur staat bekend als één van de belangrijkste verdedigingsarchitecturale elementen in de geschiedenis van middeleeuwse vestingbouw. Deze indrukwekkende stenen muren, meestal tussen 6 en 12 meter hoog en tot wel 3,5 meter dik, dienden als de primaire verdedigingsbarrière voor het kasteel. Het ontwerp van de kasteelmuur omvatte meerdere geavanceerde verdedigingselementen, waaronder borstweringen, kogelspleten en machicolaties. Borstweringen boden verdedigers dekking terwijl zij tegenaanvallen konden uitvoeren, terwijl kogelspleten smalle openingen boden voor boogschutters om vijanden te raken. De constructie van de muur bestond meestal uit een massieve stenen kern, bekleed met bewerkte stenen, waardoor een bijna ondoordringbare barrière ontstond. Ingenieurs uit die tijd gebruikten geavanceerde bouwtechnieken, zoals een licht hellende basis, ook wel een batterij genoemd, die de fundering versterkte en projectielen kon afweren. De kasteelmuur verbond vaak een reeks torens, waardoor een geïntegreerd verdedigingsnetwerk ontstond dat verdedigers in staat stelde dekking te geven over de volledige lengte van de muur. Daarnaast bood de hoogte en dikte van de muur een effectieve bescherming tegen middeleeuwse belegeringswerktuigen, zoals stormrammen en belegeringstorens.
EN
